Boreliozowe mity

Drugi mit, z jakim się zmierzymy, to czas wgryzienia się kleszcza potrzebny do przeniesienia boreliozy. Powszechnie pisze się i przyjmuje, że żeby zachorować na boreliozę, kleszcz musi żerować przynajmniej 24, a bardzo często mówi się nawet o 48 godzinach, a czasem nawet 3 dniach. Jest to kompletna bzdura, nie mająca żadnego logicznego czy naukowego uzasadnienia, w żaden sposób nie do zweryfikowania. Najgorsze, że często rozpowszechniana przez lekarzy — bo znowu ktoś, kiedyś, w jakimś podręczniku medycznym tak napisał.

Zacznijmy od podstaw. Nie wszystkie kleszcze są zarażone boreliozą czy koinfekcjami. Koinfekcje zawsze będą ważnym czynnikiem, bo w jednym z badań naukowych wykazano i potwierdzono, że utrzymujące się dolegliwości boreliozowe (u 50% chorych, przeleczonych) po zakończonych terapiach abx są spowodowane właśnie koinfekcjami. Odsetek kleszczy zakażonych boreliozą waha się od 5 do 75%, w zależności od regionu. W każdym miejscu jest inaczej.

Kiedyś sądzono, że bakterie boreliozy przebywają jedynie w żołądkach kleszczy. Tymczasem potwierdzono ich obecność także w ślinie. Oznacza to, że przy każdym ugryzieniu jesteśmy potencjalnie narażeni na zakażenie, a czas żerowania kleszcza — ile wysysa naszą krew — nie ma większego znaczenia. Długość żerowania może wpływać na potencjał zakażenia, ale kompletnie nie można wykluczyć infekcji już po godzinie od ugryzienia.

Ja swoje boreliozy przechodziłem parokrotnie. Zawsze zaczynało się od złapania kleszcza po zbiorze ziół, gdy niedokładnie się spryskałem repelentem. Przypominam — trzeba się spryskać dokładnie, również tors czy kark, bo człowiek się schyla, a same nogi to za mało. Pamiętam — przy drugiej boreliozie objawy zacząłem mieć, gdy wracałem do domu, gdzieś po 3–4 godzinach od ugryzienia. Wiedziałem dokładnie, kiedy byłem w terenie. Wtedy też doświadczyłem boreliozowego bólu zęba — w co wcześniej nie wierzyłem.

Jest wielu ludzi, którzy pisali o tym, że zachorowali po parogodzinnym żerowaniu kleszcza. Jest więc kompletną nieprawdą, że trzeba dni żerowania, by się zarazić boreliozą.

Teraz wróćmy do tego „magicznego” minimum – 24 godzin żerowania. Niech Państwo użyją logiki i zasad EBM (Evidence-Based Medicine): czy ktoś kiedykolwiek prowadził badania, konkretnie na ten temat? Czy ktoś kiedykolwiek podawał ludziom zakażone kleszcze i sprawdzał, po jakim czasie chorowali? Nie – bo to nierealne. Przecież nawet jeśli zostałeś ugryziony przez zakażonego kleszcza, to nie jest pewne, że zachorujesz. Wciąż nie wiadomo dokładnie, kto, kiedy i dlaczego zachoruje.

Jak ktoś może stwierdzić, że do zakażenia doszło w 25. godzinie, a nie 10. czy 20.? Przecież to nierealne. Pisanie, że do zakażenia dochodzi w 24., a nie w 14. godzinie jest kompletnym absurdem, nieopartym na żadnych realnych, naukowych przesłankach. Tego się nie da zmierzyć, a jeśli nie da się tego zmierzyć, to nie można podawać konkretnych liczb czy widełek czasowych.

Powiem szczerze — to mnie zawsze doprowadza do szewskiej pasji, jak czytam takie informacje pisane przez niedouczonych. Ale ja jestem tylko człowiekiem — mogę się mylić. Dlatego proszę wszystkich o poprawienie mnie, wskazanie badań naukowych, które potwierdzają tę tezę: że do zakażenia boreliozą potrzeba przynajmniej 24 czy 48 godzin żerowania kleszcza. Przecież ktoś, gdzieś, kiedyś musiał to wymyślić — a później wszyscy inni zaczęli to powtarzać.